Weg! Platteland Lente 2019

Tant Elize is knorrig: “Lank, lank gelede,” sê sy, “toe julle nog bobbejaantjies in die berge was, het ek en oorle’ oom Japie élke Desember die langpad uit Rietfontein gevat – Suidkus toe, Kaap toe, partykeer Krugerwildtuin toe. “Toe was daar mos nog nie al hierdie nuwerwetse goed soos… soos Kulula nie. En weet julle wat, kind? In daai beige Ford Granada het ons gekyk presies hoe lánk ons die langpad kon uitrek. Ons het hom stááádig gesuie soos ’n kerkpeperment, het oom Japie altyd gesê, en by amper elke dorpie bene gerek en ’n bietjie window shopping gedoen. “Daardie jare kon jy nog met ’n geruste hart aftrek: Die strate en die ablusies was silwerskoon; die vullisdromme het nie oorgeloop van die gemors nie; die tuine was te pragtig; wildvreemde mense…

Toe byt die inlêgogga! Ek het julle eerste tydskrif gekoop toe ons nog in die Kaap gebly het, maar ons het toe al geweet ons gaan binnekort platteland toe trek. My enigste voorwaardes was daar moet ten minste ’n PEP, Spar en kitsbank wees. En toe trek ons Hopefield toe met sy ryke geskiedenis en interessante mense. Vir die eerste keer het ek rolbal gespeel en Saterdae na veilings gegaan. Vir ons seunskind, Sebastiaan, wou ek wys wat dit is om as kind op ’n plattelandse dorp groot te word en hom die vryheid van vars lug, boomklim en fietsry in die strate gee, soos wat ek op Saldanha gehad het. Saam met die huis het ons ’n lekker groot erf gekry waarop ons ’n paar vrugtebome het, my kruie in ’n kruiwa,…

Ongeveer 8 jaar gelede besluit ek en my vrou, Vida, om die stadslewe te verruil vir die plaas. Ek het in die kleinhandel gewerk en sy was ’n balletonderwyser op die dorp. Toe vat ons ’n groot kans en koop ’n plaas – ’n rou, oop stuk grond. Ons moes alles van vooraf doen – daar was nie eens ’n pad nie. Ons het die pad gemaak, ’n huis gebou, perdestalle opgerig. (My dogter ry perd en is die Suid- Afrikaanse perdespring-kampioen. Sy het die ponie geleer wat iemand vir haar verniet gegee het, verskriklik hard gewerk en toe die SA’s gaan wen. Sy studeer tans veeartsenykunde.) Ons seun, Stephan, is in gr. 8 – toe ons plaas toe getrek het, het ons die kinders tuisonderrig gegee. Vandag geniet ons ons klein organiese…

Dis weer tyd vir Tuindag Dit maak nie saak of jy vanjaar Tuindag op Sondag 20 Oktober met ’n (groen)vingerete vier of dalk vriende, familie of bure met ’n spesiale blommekroon (soos Constance Stuurman s’n op die foto) bederf nie – die belangrikste is dat jy op dié dag ’n slag nié in die tuin woel en werskaf nie, maar ’n behoorlike blaaskans neem en jou paradys geniet. Tuindag is die breinkind van die tuinmaakapp Candide wat probeer om tuiniers, plantliefhebbers en plantkwekers deur middel van plantkennis te verenig. Tuinmakers is immers mense wat weet tuinmaak is góéd vir jou…. • Elke uur wat jy voor ’n televisieskerm deurbring, verkort jou lewe met gemiddeld 21 minute, terwyl tuinwerk presies die teenoorgestelde regkry. • Kantoorwerkers met huisplante op hulle lessenaar is gemiddeld 15% meer produktief…

By Babylonstoren, ’n klipgooi buite die Paarl, sien ’n mens telkens iets nuuts wat jou mond nóg ’n aks groter en langer laat oophang as met jou vorige besoek. Die splinternuwe Speserytuin wat hulle onlangs neffens die Glashuis geopen het (reg langs die Genesende tuin), is geen uitsondering nie. Met die Speserytuin voltooi die plaas as ’t ware ’n sirkel: Dit vertel eerstens die storie van die Europeërs wat in die eeue voor yskaste hulle skepe om die Kaap gestuur het om speserye in die Ooste te gaan haal. (Foeitog, die arme mense moes iéts doen om die galsterige klankie weg te steek van die vleis, vis en kaas wat hulle in daardie jare net kon insout om dit langer te laat hou…) Weens ’n tekort aan vitamien C ná maande…

Babylonstoren se Pofadder – ’n staalen- balauhouttonnel in die vorm van ’n slang wat ál langs ’n natuurlike stroompie en reg by die massaaanplanting boslelies op die plaas loop – word al geruime tyd gebruik as uitstalplek vir die plaas se spesiale plantversamelings. Maar nou is die Pofadder nóg mooier gemaak met ’n beeldskone klippiesmosaïekvloer waarvoor 362 160 – of 9 340 kg – klippies gebruik is: tieroë geskenk deur ’n plaas aan die oewer van die Oranjerivier, kameelkleur klippies wat via ’n gemeenskapsprojek vir werklose vroue op Barkly-Wes op die plaas uitgekom het, en wit en rooi klippies wat saam met diamantgruis aan die Weskus uitgehaal is. Ons is mal oor die mooi muis in sy boepens!…